Ijsland. Twee maanden geleden. Mistig weer. Nog altijd op zwier, excuus, ik bedoel nog altijd OP REIS met de bende en de Willy. 

"De sky is de limit", wordt er gezegd. Wij zijn op weg naar de sky. Met de Willy. En de Bende.

Hier en daar kom je dan al eens een teken tegen. Een teken op de grond. Op weg naar.

Vanaf de parking op de sky was het nog even wandelen tot aan de Dynkur waterval.  

Dees is toch niet normaal. Al dat water, al die stroming. Van waar komt dat toch ? 

Eens gaan zien naar beneden.

"Le vent nous portera", wordt er al eens gezongen. In dees geval is het het water dat nous portera.

Bram zong over een steen dat ie verlegd had in een rivier, op aarde.
Degene die deze steen daar gelegd heeft moet nogal een gast geweest zijn.

Onderweg kom je ook al wel eens een champignon tegen.

De kleur lijkt me er op te duiden dat na het verorberen van het dingetje je makkelijk "De Controls For The Heart Of The Sun" zal kunnen verplaatsen.
Of een steen in een waterval op aarde. Kan ook.

Dees bloem heeft dat geprobeerd. Krijgt er pukkels van. Rode.

Groendaken vindt je meer en meer in tstad. Op Ijsland vind je ze overal. 

Het fijne van een groepsreis is dat je in een groep gedropt wordt van allemaal interessante mensen, iedereen zijn eigen interesses, ieder zijn eigen invalshoeken, ieder zijn eigen talenten, ieder zijn passies.
Den Erik is een bioloog, en kan heel begeesterend vertellen over de kleine groeiende dingen der planeet. 

Next stop : Haifoss waterval.
Honderd tweeëntwintig meter hoog, vierde hoogste van het land.
Hier komt iet naar beneden.

Het welkomst comitee. 

Water valt meestal naar beneden, ook wij moeten naar beneden.

It's that sinking feeling
You know what it's bringing on
You might as well say it
I see it, I feel it

Water kan dus inderdaad ook omhoog vallen.

Verhaaltje.
Toen we de waterval site naderden was er een Ijslandse fotograaf aan het werk. Inclusief wollen ijslandtrui, border colli, ferm madam en een statief. De madam had een zeer fel rood kleed aan, met een décolté tot aan haren navel.
Schitterende fotografishe setup is dat, waterval, donkere achtergrond, rood kleed en.

Maar een beetje, eum, boring.
Kan beter, dacht ik. 

Now I am floating, I feel released.
The moorings have been dropped,
The weights unleashed.
Everything is crystalline, simple and free.