Gepubliceerd: 29 juni 2025

Hits: 341

 
Juni 2025.
Juni 2025 zal altijd Juni 2025 blijven.
De maand dat ik op een echt professioneel observatorium mocht verblijven om een paar stapjes te helpen zetten bij het operationeel maken van de telescopen.

Het begon met een vliegtuigreis boven de wolken.



 
Marvel, dat is een observatorium met vier 80cm telescopen, elk met hun eigen koepel, het licht dat ze verzamelen wordt naar één enkele spectrograaf gestuurd, samen sterk.

De koepels winnen trouwens altijd het spel "vier op een rij", degene die de koepels doet draaien heeft zich duidelijk geamuseerd maar is ook wel een liefhebber van chaos. Geen idee wie dat dat toch kan zijn ?

 
De Marvel telescopen staan net boven de Mercator telescoop van het Instituut voor Sterrenkunde uit Leuven. Die staat er al 20 jaar. 

Het zicht uit de voordeur van het observatorium heeft nogal de neiging om rond zonsondergang de zon te tonen.
Links de Engelse robottelescoop "Liverpool".

De oranje gloed op de koepels verdwijnt even nadat de zon ondergegaan is, geen paniek nodig dus.



Wat ik er technisch allemaal uitgespookt heb als vrijwillig medewerker zal hier niet ter sprake komen, maar toch dit testfotootje. 
Er zijn nog andere toffe astrofoto's gemaakt, die komen echter pas de volgende weken en of maand(en) op de site. Nog wat werk aan.

Let op de humidity, vochtigheid. Nogal aan de lage kant. 
Het weerbericht yr.no voorspelde halverwege de twee weken dat alles ging toe trekken, niks van gemerkt. De eerste nacht amper sterren gezien, de volgende 11 waren er sterren à gogo. Jammer genoeg slorpten de Marvels te veel mijn aandacht op om deftige melkwegfoto's te kunnen nemen met statief en Nikon. Er zijn maar 24 uur in een dag, soms was ik 15 uur bezig op een dag, meestal maar 14. Ferm werkbootcampje geweest.



De Mercator telescoop is geen robottelescoop, dus moet daar een operator bij zijn. Op het einde kwam Marthe, gekend van de Campus Cup, daarvoor over gevlogen uit den belgiek.
Zij was duidelijk zeer enthousiast.

Die avond sleurde ze me mee naar een uitzichtspunt over de grote krater van La Palma. 

Mercator en Marvel.



Zon.

Wolken.

Door een temperatuurinversie blijven de wolken zo goed als altijd laag beneden boven het land en de oceaan.

En dan, en dan, de laatste avond. 
Wat gaan prullen in een koepel, ogen goed aangepast aan den donkeren, op de trap terug naar beneden, keek ik richting oceaan. 

Oeps.
Wat flinsterend avondrood, donkere oceaan, donkerblauwe lucht, maansikkel 2 dagen oud, asgrouwlichtschijnsel op de dark side van de maan, Mercurius linksboven, rechts castor en pollux

Spookachtiger kon het niet worden. Science Fiction intecht.

Naar beneden gestormd, Marthe naar buiten gejaagd, en ikke al vloekend met de GSM het onwezenlijke tafereel gefotografeerd. 
Vloekend omdat de Nikon deze avond al in de valies zat, beneden in de residencia. 

Zus schildert schilderijen, dit is er in feite ook wel een beetje eentje.