De Môle, een fijn topje zichtbaar van op ons terras met een adembenemend zicht op de ganse Noordalpen.

Vorig jaar al eens naar dit topje gewandeld, maar er was al lang het plan om er op een avond te kijken naar de zonsondergang. Het pad er naar toe is weliswaar steil, maar technisch helemaal geen probleem om in het piekedonker terug af te dalen. In theorie toch niet.
Eind september, in volle forme van de wandeltrip in Bulgarije was het dan zo ver : goe weer, goesting, en tijd. Statief, lenzen, camera, frak, lichtje, stapstokken, eten, drank, extra boaj, en hoppa met de geit, ik bedoe de Pie.

Tijdens de reis in Bulgarije had ik tegen de reisleidster Ingeborg gestoefd dat als ik in form ben tot 700hoogtemeters per uur kon stappen. Achteraf gezien was dat niet zjust : het betrof een statistiekje op de mountainbike, steil maar goed bereidbaar, goed tempo maar niet koersen. En 10 kilogram geleden, lang geleden dus. 

Moet dat nu echter passen dat tussen de parkeerplaats van de Môle en de top er zjust 800 hoogtemeters verschil zijn. Ik dacht, kga ne keer zien waar ik uit kom. Vollos bakkos omhoog, niet het basispad, maar een ander toevallig gevonden singletrack, door de bos loodrecht omhoog. Een uurtje en een kwartier met vrij zware rugzak. Niet slecht. 

Trouwens, mocht je twijfelen hoe hoog die Môle is, zoooo hoog is ie :


Te rap gewandeld, dus veel te vroeg boven. Maar verveeld heb ik er me niet, er passeerde daar vanalles en nog wat



Of nog ander gepasseer :




Soms was er ook al eens een gebrek aan kleur :


Maar DE piece de résistance was de Monté Rosé. 

Foto is in feite een collage van een zevental aparte foto's, genomen op statief (met opklappen van de spiegel en 3s wachttijd), 300mm telelens met een Nikon D750 full frame. 

"Listen fery carefully, I shall say it oonly wons", zei de madam van de resietans. Maar ik zal het dus twee keer zeggen, na vele uren fotoshopwerk :
 

Mocht er iemand geïnteresserd zijn : de foto is printbaar in een versie van 6 x 0.8 meter !!!

De afdaling in den donkeren viel anders wel dik tegen. Moest natuurlijk een ander wegske pakken dan langs waar ik naar boven gegaan was, en dat was niet goed nie. In den donkeren heb je geen dieptezicht (ikke toch niet), en had dus niet echt een idee waar mijn pootjes gingen terecht komen, dat duurde al een uurtje op zich... de rest viel dan weer goed mee, dan nam ik de gewone niet zo steile weg. 

Smaakt naar nog... 

Subcategorieën

Cookies

Door gebruik te maken van onze website gaat U akkoord met ons gebruik van cookies. Wij verzamelen geen gegevens via cookies, er zijn enkel website functionele cookies.