Het is een raar voorjaar geweest. Veel dingen aan mijn kop met oa. de verkoop van ons huisje in dardennen, het heen en weer rijden tussen hier in Frankrijk en ons huis in Hoegaarden, en, de sneeuw.
Deze winter is er een enorm pak gevallen, die sneeuw is wel degelijk al heel hoog naar boven gekropen, maar boven de 2000m bleven er toch nog lang grote sneeuwzones liggen. Heel uitnodigend om er op mijn eentje te gaan wandelen was het niet echt. Maar er is beterschap in zicht !

Hier in de Jura is de sneeuw wel al weg, dus vorige week nog eens naar boven getrokken. Vanuit ons dorpje, Thoiry, vertrekken veel mensen recht naar boven, via Tiocan naar de Reculet. De tweede hoogste berg van de Jura, de hoogste ligt iets verder. Een meter hoger. Velen maken er precies een koers van, wel grappig om zien (papa, ge zijdt oud aan het worden dat ge dat grappig vind ipv mee te crossen). Beide topjes heb ik al ettelijke keren gedaan, vanuit verschillende hoeken. Dus ikke ander plan. Eerst met de auto, (papa, ge zijdt echt oud aan het worden) naar hier net boven : Tiocan.

Terwijl ik mijn stapschoenen aan het toeknopen was, kwamen er drie kwieke ladies, ergens iets in de 70, terug van hun Reculet tocht. Er is dus nog hoop papa, nog iets ouder worden en ge zult terug kwiek worden... Tuurlijk babbelke gedaan, altijd interessant om te horen hoe het boven in de bergen was. Ze waren vertrokken dans le soleil, maar daarna alras bookoep de broejlard... (potdichte mist). Super vond ik dat, want interessant voor de foto's.

Eerste stuk, tot Narderant, is keihard omhoog, zo een 500meter op een paar km, doorheen een donker woud, met hier en daar een beetje licht :

 Geen flauw idee hoe dees boompje heet. Tis geel, en het bloeit, en er zijn er veel :

 Vanaf Narderant, op 1350m hoogte, ben je voorbij het bos. Dat is eigenlijk vrij laag, want normaliter ligt de boomgrens rond de 1700meter in de Alpen. De mist was al wat aan het optrekken, maar deed toch zijn fotografisch werk :

 Ook de bergkam boven werd zichtbaar :

 Maar, nog veel interessanters, ik zag ze daar ook vliegen :

Normaliter is het vanaf dat veldje rechts omhoog tot aan de Reculet. Den dezen wilde iets anders, en ben dus links weg getrokken, ook omhoog tot op de kam van de Jura. Beetje los door het gras, hier en daar een spoor, al was dat meestal wel gemaakt door, de koetjes. Toch fijn als je een streek echt begint te kennen, helemaal geen wandelboekjes meer nodig om een toggie te planne.

Trouwens, die koetjes, vrouwtjes, keken heel geïnteresseerd naar die stoere kerel die daar passeerde (la Chaz) :

 Op de kam, nog even, geheel ongevaarlijk, op handen en voeten over een rotsstukje (lang de achterkant kon je gewoon op de top stappen, maar ja) naar het doel van de dag : een topje op 1644, misschien gegeten "La Marie de la Jura", de kaart is wat onduidelijk of dat nu eigenlijk wel echt de naam is.
Vanaf daar toch een schitterend zicht op een aantal andere topjes (oa. De Gralet van deze winter) :

Verder de kam gevolgd, en dan via een berghutje, chalet de mornex, en lange saaie weg (geen foto's, sjans voor ulle), terug naar Tiocan.  Mooi dagje !

Ter Info : alle foto's zijn genomen met een 300mm lens. De laatste is wel een samenplakken van een aantal van die foto's om tot een iets groter beeldveld te komen.